Rzymian 1:2-6

Rzymian 1:2-6
(1) Paweł niewolnik Jeszu Pomazańca, powołany na posłańca, wyznaczony do głoszenia dobrych wieści,  (2) które Bóg nam zapowiedział przez swoich proroków w świętych Pismach, (3) mówiących o jego Synu, który według ciała pochodził z rodu Dawida, (4) a który został Synem Boga według mocy, ducha uświęcającego, przez zmartwychwstanie Pana naszego Jeszu Pomazańca, (5) przez którego otrzymaliśmy przywilej i posłannictwo, aby przyprowadzić wszystkie narody do posłuszeństwa wiary na chwałę jego imienia, (6)  wśród których i Wy jesteście wezwani w imię Jeszu Pomazańca

Syn Boga przebywając na ziemi dał się poznać, jako potomek (nasienie) Dawida jednak po zmartwychwstaniu znamy go już, jako Syna Boga. Zmartwychwstanie nie uczyniło go Synem Bożym, lecz potwierdziło ten fakt i jednocześnie przywróciło go do postaci duchowej, którą Paweł przedstawia, jako uświęcającą, czyli podnoszącą rangę synostwa (1 Koryntian 15:4-44).

(1) Paweł niewolnik Jeszu Pomazańca, powołany na posłańca, wyznaczony do głoszenia dobrych wieści,  (2) które Bóg nam zapowiedział przez swoich proroków w świętych Pismach, (3) mówiących o jego Synu, który według ciała pochodził z rodu Dawida, (4) a który został Synem Boga według mocy, ducha uświęcającego, przez zmartwychwstanie Pana naszego Jeszu Pomazańca, (5) przez którego otrzymaliśmy przywilej i posłannictwo, aby przyprowadzić wszystkie narody do posłuszeństwa wiary na chwałę jego imienia, (6)  wśród których i Wy jesteście wezwani w imię Jeszu Pomazańca




PRZYWILEJ I POSŁANNICTWO
Niektórzy tłumacze słowa te oddają „łaska i apostolstwo”. Oczywiście wszystko, co otrzymujemy od Stwórcy jest przejawem niezasłużonej łaski jednak słowo „przywilej” mieści się w sensie tej wypowiedzi a z uwagi na kontekst reszty tekstu bardziej pasuje do całości. Paweł nie wspomina o jakiejś tam łasce, ale o przywileju bycia narzędziem Bożym w realizacji jego planu. Nie doznajemy łaski biernie, lecz jesteśmy w pełni zaangażowani w dziele nawracania pogan na chwałę imienia Jeszu.

Słowo „posłannictwo” również lepiej pasuje do kontekstu niż apostolstwo. To drugie sugeruje istnienie hierarchii w społeczności pierwszych Chrystian. Trzeba pamiętać, że naśladowcy Jeszu nie mieli żadnych stanowisk i nie istniało coś takiego jak widzialna organizacja nadzorowana przez ludzi. Apostoł był posłańcem i w Pismach Greckich Nowego Przymierza spotykamy to wyrażenie w odniesieniu do różnych ludzi, którzy nie należeli do grona dwunastu uczniów Pomazańca. Tłumacze, którzy podają w tym miejscu „apostolstwo” zaciemniają prawdziwą rolę ludzi, do których stosowano to określenie.

Na czym więc polegało to posłannictwo?
Na przyprowadzeniu wszystkich narodów (pogan) do posłuszeństwa w wierze. Kluczową role w tym zamierzeniu odgrywa imię Jeszu. Sens wypowiedzi może oznacza, że chodzi o wiarę w imię Jeszu. Czasem ktoś argumentuje, że w takich wypowiedziach nie chodzi o dosłowne imię, lecz o chwałę. Rzeczywiście słowo imię może oznaczać także coś, z czego słyniemy np. posiadać dobre imię może oznaczać, że ludzie nas szanują jednak w tym przypadku bez wątpienia chodzi o dosłowne imię. Wynika to z greckich słów, które tu użyto i które dosłownie znaczą „w imię tego imienia”, dlatego przetłumaczyłem to „na chwałę jego imienia”. Takie tłumaczenie znajdujemy również w Biblii Poznańskiej.

W szóstym wersecie Paweł przyznaje, że ci, do których pisze są częścią tej działalności, są wezwani dla imienia Jeszu.

 _____________

krzysztof król - napisz do mnie
Zapraszam na stronę Świadkowie Jehowy poznają prawdę