Jak pogański zwyczaj unieważnił naukę biblijną?

Jak się modlić skoro nie znamy prawdziwego imienia Boga?

Dla niektórych osób powyższe pytanie może wydać się niepotrzebnym zawracaniem głowy gdyż uważają, iż to bez znaczenia, jakie imię używamy i czy w ogóle je używamy. Takie przekonanie jest błędne i nie ma uzasadnienia w Biblii. To przekonanie wynika z faktu, że oni nie znają imienia Boga a mimo to modlą się od dziecka a ponieważ są głęboko przekonani, że należą do prawdziwej religii, więc to, co im zaszczepiono uważają za właściwe bez sprawdzania. Gdyby uznali, że imię jest ważne to musieliby jednocześnie uznać, że do tej pory źle się modlili, może nawet nie do Boga a ich religia służy komuś innemu a w najlepszym razie nie służy nikomu. Jest, więc zrozumiałe, że takie osoby odrzucają znaczenie imienia Boga a także nie przykładają znaczenia do imienia Chrystusa.

Z odkryć archeologicznych dowiadujemy się jak wielu bogów czczono w dawnych czasach a każdy Bóg miał swoje imię. Znany jest pewien wyjątek od tej reguły, kiedy to w Atenach oddawano cześć nieznanemu bogu. Robiono to na wypadek gdyby istniał jakiś nieznany z imienia bóg to oni woleliby go nie pominąć i na wszelki wypadek czcili go nie znając jego imienia. Taki bóg nie był powiązany z żadnym wydarzeniem i istniał tylko w umysłach twórców na zasadzie prawdopodobieństwa. Gdyby jednak można było go z czymś połączyć to natychmiast otrzymałby nazwę.

Ciekawym przykładem tego, że ludzie sami nadawali imiona bożkom i nie widzieli w tym nic złego jest historia, która wydarzyła się w 391 roku przed Chrystusem. Znalazłem ją w książce znanego polskiego historyka, Aleksandra Krawczuka “Mitologia starożytnej Italii”. Poniżej zamieszczam skan interesującego nas fragmentu.

Kliknij w zdjęcie.

Dla pogan wymyślanie imion było czymś oczywistym, bo przecież ich bogowie byli wymyśleni. Również zmiana imion bóstw w pogaństwie była czymś normalnym. Wiemy przecież, że rzymianie przejęli część bóstw greckich. Krawczuk pisze o tym tak:

Kliknij w zdjęcie.

Zwyczaj, że w innym języku jest inne imię tego danego boga ma swoje korzenie w pogaństwie i jest całkowicie sprzeczny z naukami Pism objawionych pierwszym naśladowcą Pomazańca.

Dz 4:12 bt "I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni."

Piotr pod natchnieniem Ducha Świętego (Dz 4:8) ogłosił prostą naukę, której nie uznają ani katolicy, ani protestanci, ani świadkowie Jehowy, ani adwentyści, itd. Całe chrześcijaństwo uznaje w tym niezwykle ważnym punkcie zwyczaj pogański unieważniają lub lekceważą prawdę objawioną w Pismach. Katolicy twierdzą, że wywodzą się w linii prostej od posłańców Chrystusa, ale Jan jeszcze za swego życia widział odstępstwo, które nazwał głoszeniem innego Chrystusa i kładł nacisk na wierność imieniu Pomazańca.

1J 2:18 bt "Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina."


Antychryst to “inny Chrystus”, czyli podmieniony. Wyraźnie to udowadniam w artykułach: Antychryst i świadkowie Jehowy cz. 1 i Antychryst i świadkowie Jehowy cz. 2. Wprawdzie tytuły nawiązują do świadków Jehowy, ale fakt podmiany danych personalnych (imienia) dotyczy wszystkich zorganizowanych chrześcijan. W tych artykułach jest pokazane, że antychryst to nie tylko wróg Chrystusa, ale także inny Chrystus, czyli podmiana jednego na innego.

Cały Nowy Testament jest spójny. Na początku pierwsi posłańcy Jeszu Pomazańca (Jesu Christu) głosili prawdę o zbawczej mocy imienia Jeszu.

Piotr.
Dz 4:12 bt "I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni."
Filip.
Dz 8:12 pw "Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który głosił dobrą nowinę o królestwie Bożym oraz o imieniu Jeszu Pomazańca, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali zanurzenie."
Paweł.
Rz 10:13 bw "Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie."
Jan.
1J 2:12 bt "Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię."

Wersetów biblijnych, które podkreślają znaczenie imienia Jeszu można by wymienić więcej, ale żeby zbytnio się nie rozwodzić nad tym, co jest oczywiste zakończmy tak jak kończą ostatnie księgi biblijne napisane pod koniec działalności apostołów (posłańców). Jan widząc już mocne odstępstwo ostrzega przed innym Pomazańcem, ale też sam Chrystus w księdze Objawienia chwali 3 zbory za wierność jego imieniu.


Efez.
Apokalipsa 2:3 Ty masz wytrwałość: i zniosłeś cierpienie dla imienia mego...

O ile słowa do Efezjan można odnieść do prześladowań a nie wierności prawidłowemu imieniu to już dwa kolejne przykłady wyraźnie odnoszą się do odpierania antychrysta, czyli innego Chrystusa.

Pergam.
Apokalipsa 2:13 … trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś ...

Filadelfia.
Apokalipsa 3:8 ...zachowałeś moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.

Pierwsi głosiciele niosą imię Jeszu po całym świecie. Kolejni jak Paweł kontynuują i potwierdzają, że tylko wzywanie imienia Jeszu daje zbawienie a Jan na koniec tej działalności pisze o innym Chrystusie i o tym, że niektórzy stawiają opór antychrystowi.

Co było po Janie? Odstępstwo działało szybko (1J 2:18), ale najstarsze ugrupowanie, jakie przetrwało do naszych czasów a które wywodzi się z IV wieku to katolicyzm. Przedstawiciele tego ugrupowania nie ukrywają, że do nauk kościoła wchłonęli filozofię grecką przeciwnie opowiadają o tym z dumą. Mniej chętnie opowiadają a nawet zaprzeczają o wchłonięciu pogańskich zwyczajów. Jednym z takich zwyczajów było unarodowienie imienia Jeszu, czyli zwyczaj, że każdy w swoim języku wzywa inne imię (Rz 10:12). W późniejszym czasie powstał protestantyzm, który odrzucił część pogańskich naleciałości, ale nie wszystkie. Wśród pozostałych pogańskich zwyczajów nie usunęli najważniejszego, który tym ludziom nie pozwala wzywać imienia Jeszu by dzięki temu osiągnąć zbawienie. Oni także uznają wieloimienność. Dużo później pojawili się mesjanistyczni żydzi, którzy wierzą w Mesjasza i trzymają się jednego imienia, ale niestety wstydząc się tego, że Jeszu jest w ich narodzie znienawidzonym a nawet pogardzanym imieniem postanowili dodać na końcu literę “a” ustanawiając w ten sposób własne imię. Tak samo robili poganie nadając imiona nowym bogom.

Dlaczego piszę o imieniu Chrystusa skoro zaczęliśmy od pytania “Jak modlić się skoro nie znamy imienia Boga?” Dlatego że Syn Boga pośrednictwem między nami a Ojcem (1Tm 2:5). To znaczy, że choć nie znamy imienia Stwórcy (imię w modlitwie jest tym samym, czym adres na kopercie) to jednak znając i wzywając imię Pomazańca możemy za jego pośrednictwem zwracać się do Ojca (Rz 8:34). Problem w tym, że prawdziwego imienia Syna prawie nikt na Ziemi nie zna. Działalność antychrysta polegająca na głoszeniu innego Chrystusa odniosła skutek. Zanoszenie modlitw za pośrednictwem Jezusa, Dźizasa, Żezu czy Isusa, czyli imion, które chrześcijanie używają na świecie nie ma nic wspólnego z zanoszeniem modlitw za pośrednictwem prawdziwego Chrystusa, który ma tylko jedno imię (Mt 1:21), które powinniśmy wzywać i w którym powinniśmy pokładać nadzieję na zbawienie, bo to imię w języku hebrajskim znaczy Zbawiciel.

No tak, ale ja zamiast podać rozwiązanie problemu to ciągle piętrzę problemy. Zamiast napisać jak się modlić to ciągle piszę jak tego nie robić. Czasem tak bywa, że planuje napisać jedno a wychodzi drugie. Jeśli jednak Bóg pozwoli a ja będę żył to postaram się dokończyć temat za tydzień.
________________________
krzysztof pomazańcowy