Nigdzie w Pismach Świętych nie ma informacji, jak często należy to czynić. Świadomie pisze czynić a nie świętować gdyż pomazaniec Boży nie powiedział “ustanawiam święto” lub “Świętujcie to” tylko powiedział:
Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!
Łukasza 22:19
Dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę!
1 Koryntian 11:24
Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!
1 Koryntian 11:25
Dosłownie wygląda to tak:
 |
| Kliknij, by powiększyć zdjęcie |
Mamy to czynić, by przypominać o męczeńskiej śmierci Jeszu Pomazańca, aż on przyjdzie i spożyje ją razem z nami. Ale co mamy czynić? Czy chodzi o samo jedzenie i picie? Czy o coś bardziej konkretnego? Jeśli dokładnie się przyjrzymy wcześniejszym wersetom z sprawozdania Łukasza to zrozumiemy, co Pan miał na myśli.
Mam nadzieję czytelniku, że widzisz to wyraźnie Chrystus zapowiada, że nie będzie już jadł tego posiłku, aż do dnia, gdy zasiądzie w królestwie Bożym. Wniosek z tego jest prosty. Jego naśladowcy mieli kontynuować tego typu spotkania, aż On wróci. Tylko, że nie mieli tego robić na pamiątkę wyjścia z Egiptu, lecz na pamiątkę śmierci Pomazańca. Jest to zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę, że nowym przymierzem mieli być objęci także ludzie z innych, niż izraelski, narodów. Dla nich wyjście z niewoli egipskiej miało znaczenie symboliczne.
Jeśli obchodzimy uroczystość ustanowioną w miejsce paschy, to zrozumiałe jest, że robimy to raz w roku. Wino jest czerwone z winogron i wytrawne, a chleb jest bez zakwasu. Pan nasz nic w tych sprawach nie zmienił. Pamiątka według wersji pomazańcowej jest uproszczona do spożycia samego chleba i wina bez baranka paschalnego, którym przecież był sam Pomazaniec. Jedzenie baranka zostało zastąpione jedzeniem chleba, jako ciała Chrystusa. Jeszu już dużo wcześniej zapowiadał taką paschę.
- Jam jest chleb życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.
Sprzeczali się więc między sobą Judejczycy mówiąc: Jak On może nam dać ciało do spożycia?
Rzekł do nich Jeszu:
- Amen, amen, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
Jana 6:48-56
Warunkiem życia wiecznego jest spożywanie chleba i wina, czyli aktywne uczestnictwo w obchodach uczcie na pamiątkę śmierci Chrystusa. Skoro już ustaliliśmy kilka szczegółów to teraz należałoby ustalić datę paschy. Ponieważ pamiątka ta odbywała się według kalendarza księżycowego, więc wypadała w różnych odstępstwach czasu. Od paschy do paschy nie było dokładnie tyle samo dni tylko raz okres ten był dłuższy a innym razem krótszy, Wynikało to z tego, że rok księżycowy był krótszy o 11 dni od słonecznego. Izraelici posługiwali się księżycowym kalendarzem, dlatego co jakiś czas dodawano 1 miesiąc. Skoro od samego początku nie było to takie dokładne, to znaczy, że nie chodzi w pamiątce o dokładności daty, lecz sam fakt upamiętnienia. Z drugiej jednak strony, jeśli możemy ustalić dokładnie datę to należy to zrobić. Od razu jednak zaznaczam, że u katolików data ta nie pokrywa się ze świadkami Jehowy, a ich z kolei data nie pokrywa się z żydowskim obchodem paschy.
W tym roku, czyli 2013 rabiniczni żydzi paschę obchodzić będą 25 marca po zachodzie słońca, a świadkowie Jehowy 26 marca po zachodzie słońca, czyli 1 dzień później. Skąd się bierze ta różnica? Świadkowie Jehowy kwitują to krótko. Żydzi ich zdaniem nie trzymają się dokładnie kalendarza księżycowego tylko posługują się księżycowo-słonecznym. Tylko, że to nieprawda. Zasada ustalenia, który dzień jest 14 nisan jest prosta i sami za chwilę sprawdzicie, kiedy wypada ta data.
Nowy miesiąc, a więc 1 awiw rozpoczyna się na drugi dzień od zauważenia, że księżyc jest w nowiu, czyli że księżyc zniknął i jest niewidoczny w nocy. Po tym spostrzeżeniu następował poranek i cały dzień aż do kolejnego zachodu słońca był to dzień ostatni starego miesiąca. Nowy dzień zaczynał się po zachodzi słońca i był to 1 nisan. Na ilustracji poniżej jest to czerwony kwadrat z numerem jeden. Liczyć w kalendarzu księżycowym powinno się noce a nie dni, dlatego na przedstawionej przeze mnie ilustracji moje kwadraty są między dniami. Policz sam to się przekonasz, że 14 awiw wypada w nocy z poniedziałku na wtorek, a świadkowie Jehowy spotykają się z wtorku na środę, czyli według zasad kalendarza księżycowego spotykają się już w 15 nisan.
Ustaliliśmy w 2013 roku pamiątkę śmierci Jeszu, na dzień 25 marca po zachodzie słońca.
Link poniżej jest po to bys spradził sam to co zamieściłem na ostatnim rysunku.
Linl >> kalendarz księżycowy.
________________________
krzysztof chrystusowy
masz pytania pisz
masz pytania pisz
Posty
