Omówiłem wczoraj w artykule „Fałszerze Słowa Bożego” przykład podmiany słów w polskich przekładach Pisma Świętego. Niestety także Septuaginta (polskie wydanie) nie jest wolna od przekłamań. Takie przekłamania jak to omawiane są raczej nieliczne (mam nadzieję). Wydaje się, że w większości tekst jest poprawnie przetłumaczony i bardziej zbliżony do prawdziwego Słowa Bożego niż wersja żydowska, jaką każdy ma w swoim domu. Świadczy o tym poniższy przykład gdzie porównuje ze sobą kilka polskich przekładów Pism.
Biblia Tysiąclecia Habakuk 2: 4 Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności.
Biblia Gdańska Habakuk 2: 4 Oto kto sobie hardzie poczyna, tego dusza nie jest szczera w nim; ale sprawiedliwy z wiary swej żyć będzie.
Biblia Warszawska Habakuk 2: 4 Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
Przekład Nowego Świata Habakuk 2: 4 Oto dusza jego się nadęła; nie była w nim prostolinijna. Lecz prawy będzie żył dzięki swej wierności.
Septuaginta Habakuk 2: 4 Jeśliby się wycofał, moja dusza nie będzie miała w nim upodobania. Sprawiedliwy zachowa swe życie dzięki wierze we mnie.
Zwróć czytelniku uwagę na początek tego wersetu. Różnice są olbrzymie w tłumaczeniu. Pytanie, które nas nurtuje to, „które tłumaczenie jest poprawne?” Tłumaczenia dokonane w oparciu o żydowskich uczonych w piśmie mówią o człowieku, którego dusza jest zła. Natomiast tłumaczenie z czasów apostołów na język grecki mówi nam o duszy, która jest niezadowolona z upadku grzesznika. Całkowicie inny sens. Akurat w tym przypadku możemy bez problemu ustalić, że wersja z Septuaginty jest dokładniejsza. Na jakiej podstawie to twierdzę? To proste List do Hebrajczyków powstał pod natchnieniem Ducha Świętego a w 10 rozdziale i 38 wersecie znajdujemy cytat właśnie tego kontrowersyjnego wersetu.
Hebrajczyków 10:38 A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim.
Cytat potwierdza, że Septuaginta jest dokładniejsza. Są dwie możliwości albo autor listu tłumaczył samodzielnie i wyszło mu identycznie jak w Septuagincie albo cytował z tego przekładu, czyli posługiwał się Septuagintą do nauczania Słowa Bożego. W obu przypadkach dla nas wniosek jest jeden. Septuaginta posiada coś w rodzaju certyfikatu Ducha Świętego.
Nie bez znaczenia jest fakt, że list był kierowany do Hebrajczyków, czyli Żydów. To podnosi jeszcze bardziej wartość dowodu. Gdyby, bowiem cytat był błędny to Hebrajczycy by to zauważyli a autor zostałby uznany za oszusta. Tymczasem stało się inaczej. List ten stał się popularny i dzięki licznym kopią jego treść dotrwała do naszych czasów. Zresztą za autora listu uznajemy posłańca pomazańcowego Pawła a on miał znakomite wykształcenie i władał językiem hebrajskimi i greckim. Septuaginta ma, więc bardzo silny dowód swojej wiarygodności. Oczywiście zawsze trzeba sprawdzać każdy werset czy aby na pewno jest poprawny, ponieważ tej wersji Starego Testamentu też mogą się zdarzyć różnice między kopiami.
Septuaginta była bardzo popularna wśród Żydów, ale do czasu aż zaczęli się nią posługiwać zwolennicy drogi pańskiej. Kiedy z jej pomocą naśladowcy Syna Bożego skutecznie głosili dobrą nowinę Żydzi, którzy odrzucili Jeszu, jako mesjasza rozpoczęli akcję oczerniania tego przekładu twierdząc, że jest pełen błędów. Ich propaganda była na tyle skuteczna, że chrześcijaństwo w późniejszym czasie straciło pewność siebie i odeszło od tego przekładu na rzecz nowych żydowskich tłumaczeń.
Niestety polska Septuaginta zawiera nie tylko księgi o uznanym autorytecie, ale także te, których nikt nie uznaje za natchnione przez Ducha i które nigdy nie były cytowane w Nowym Testamencie. Należy, więc zachować ostrożność w czytaniu niektórych jej ksiąg i pamiętać, że wspomniany certyfikat nie dotyczy wszystkich ksiąg, które dzisiejsi wydawcy umieszczają pod tą nazwą. Warto jednak je znać choćby, dlatego że jeśli nawet mijają się z prawdą to jednak stanowią świadectwo poglądów, jakie pojawiały się w tamtych odległych czasach.
_________________
krzysztof sługa pomazańcowy