Prawdziwe oblicze Babilonu Wielkiego, czyli Nierządnicy z księgi Objawienia.

Kiedy skończyłem poprzedni artykuł stwierdzeniem, że sekta rządząca światowym żydostwem na swoją nową siedzibę wybrała Polskę. Niektórzy z czytelników pewnie pomyśleli, że fantazjuję. Tymczasem jest to fakt historyczny potwierdzony przez historyków żydowskich. Spyta, więc ktoś, dlaczego mieliby przenieść się do Polski? Odpowiedź jest prosta. Nie było w ówczesnym świecie miejsca gdzie Żydzi cieszyliby się większą wolnością niż w Polsce. Jednocześnie nasz kraj był duży i silny.

Żydzi polscy nie byli jednak Żydami w sensie genetycznym. Wywodzili się z plemienia azjatyckiego, które około roku 600 po Chr. Przeszło na judaizm talmudyczny. Znani są pod nazwą Chazarów lub Aszkenazich. Około roku 1000 po Chr. Chazarowie zostali wyparci z Azji prawdopodobnie przez Rusinów i spora ich część przybyła na ziemie Polskie. Byli, więc z naszymi przodkami praktycznie od początku istnienia polskiej państwowości. Izolowali się tworząc żydowskie getta, ale nie stanowili dla narodu polskiego problemu. Jedynie mieszczanie nie przepadali za nimi gdyż Żydzi skutecznie konkurowali z nimi w handlu z tego też powodu mieli zakaz wstępu do niektórych miast. Zarządzali majątkami szlacheckimi i posiadali pozwolenie na prowadzenie gospód, czyli także na pędzenie bimbru. Pod wieloma względami byli uprzywilejowani.

Niestety przeprowadzka żydowskiej sekty, mającej ambicję rządzenia i uprawiającej nierząd z władcami doprowadziła silne państwo Polskie do całkowitego upadku. Nie byli temu winni Żydzi, jako naród lub religia, bo oni byli u nas zawsze także w szczytowym okresie potęgi królestwa polskiego. Nowym problemem było pojawienie się w Polsce oszołomów żydowskich, którzy dążyli do destrukcji państwa, w którym gościli. Duży udział w zniszczeniu Polski ponosiła, więc „Wielka Nierządnica”, która gościła na polskich ziemiach dopiero od XVI wieku. Zajęło jej około 200 lat by Polskę zniszczyć. Niestety jej działania znalazły poparcie u naszych sąsiadów. Podział Polski był dla niej jedynym sposobem by dostać się na terytorium Rosji, którą także doprowadzono do upadku wciągu kolejnych 200 lat. Dla niedowiarków polecam książkę Aleksandra Sołżenicyna „Razem przez dwieście lat”.

Krótka historia Babilonu Wielkiego czyli czego nie wiesz o Wielkiej Nierządnicy.

W księdze Objawienia czytamy o upadku Babilonu Wielkiego zwanego także Wielką Nierządnicą. W całej Biblii możemy znaleźć wzmianki o wcześniejszej działalności tej zdradzającej Boga grupie ludzi. Już po wyjściu z niewoli Egipskiej wyłania się grupka osób, które pragną przejąć przewodnictwo. Przypadek ten znany jest, jako bunt Koracha. W tamtych czasach Bóg interweniuje i nie dopuszcza by przewodnictwo objęli ludzie pyszni. Spora część elit ówczesnych popierała Koracha i gdyby wówczas panowała w Izraelu demokracja zło przejęłoby kontrolę nad tym narodem już w bardzo wczesnym okresie jego powstawania. W późniejszym okresie Stwórca posyłał do Izraelitów proroków a pewni ludzie ich zabijali w ten sposób utrudniali całemu narodowi służenie Bogu. Do tych wydarzeń Jeszu nawiązał mówiąc:

Jana 8:44,45
Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. A ponieważ Ja mówię prawdę, dlatego Mi nie wierzycie.

Że są to ludzie należący do grupy później nazwanej Wielką Nierządnicą przekonamy się analizując ich historię w szerszym kontekście. Biblijnym faktem jest, że byli to ludzie układający się z władcami politycznym, mający własnych kupców, artystów i jednocześnie dążący do zabicia wszystkich sług Bożych. Posługiwali się kłamstwem a do zabicia podburzali ludzi lub władców.

Grupa ta stała się dobrze zorganizowana podczas niewoli babilońskiej i dlatego nazywana jest Babilonem Wielkim. Wielki niezwyciężony Babilon bierze do niewoli Izraelitów by po 70 latach upaść. Wprawdzie proroctwa biblijne wcześniej zapowiadały ten upadek jednak nie zajmowały się kwestią moralną ani tym, kto doprowadzi do tych wydarzeń od wewnątrz a ktoś musiał. Przypomnijmy, że miasto to było nie do zdobycia a do jego upadku doszło dzięki temu, że wewnętrzne bramy były otwarte. Przeciwnik dostał się do miasta przez osuszenie koryta rzeki, ale sama rzeka była jeszcze od miasta odgrodzona wewnętrznym murem i właśnie w tym murze w kluczowym momencie bramy były otwarte, dzięki czemu miasto zostało zdobyte niemal bez walki. Właśnie to niezwykłe wydarzenie stało się symbolem przyszłego upadku Wielkiego Babilonu opisanego w Objawieniu. Wielki Babilon upada w szczytowym momencie swojej potęgi nagle i bez jakiejkolwiek szansy na ratunek. Tak właśnie ma stać się z ludźmi, których Jan w Objawieniu opisuje, jako Babilon Wielki.

Faktem jest, że przywódcy żydowscy w Babilonie byli dobrze zorientowani w wydarzeniach i natychmiast po przejęciu władzy przez nowych władców mieli z nimi dobre stosunki.

Biblijny rozwód?

W planach Boga nie było czegoś takiego jak rozwód, czyli zerwanie umowy małżeńskiej (ślubowania, przymierza). Jednak ludzie mocno skomplikowali swoje życie, przez co pojawiły się problemy trudne do rozwiązania. 

Mateusza 19:4-6
On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.

Dlaczego więc prawo mojżeszowe pozwalało na rozwody? Pan nasz odpowiada:

Mateusza 19:8,9
Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony, lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo.

Choć Pan Jeszu Pomazaniec Boży wyjawia, że to Mojżesz pozwolił na rozwody to jednak musimy podkreślić, że najwidoczniej było to dozwolone przez Boga. Nie było to prawo zgodne z wolą Boga, ale Bóg je dopuścił podobnie jak dopuszcza do wojen, mimo że jego wolą jest by wszyscy ludzie się miłowali.

Chrystus wyjaśnia, że powodem tolerowania tej złej sytuacji jest zatwardziałość serc Izraelitów. Skutkiem pozwolenia na rozwody było porzucanie żon, gdy się podstarzały i branie młodych kobiet na małżonki. To było wyjątkowo podłe działanie, ale gdyby tak nikczemni ludzie nie mogli się rozwieść z błahej przyczyny to prawdopodobnie wzrosłaby liczba wdowców. Ich zatwardziałe serca były nieczułe na krzywdę, jaką wyrządzali innym. Prawo zezwalało na zabicie kobiety prowadzącej się niemoralnie wystarczyłoby, więc powołać dwóch fałszywych świadków by skazać żonę na śmierć.

Chrystus jest Panem sabatu

Galatów 3: 16) Otóż to właśnie Abrahamowi i jego potomstwu dano obietnice. I nie mówi /Pismo/: i potomkom, co wskazywałoby na wielu, ale /wskazano/ na jednego: i potomkowi twojemu, którym jest Chrystus. (17) A chcę przez to powiedzieć: testamentu, uprzednio przez Boga prawnie ustanowionego, Prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie może obalić tak, by unieważnić obietnicę. (18) Bo gdyby dziedzictwo pochodziło z Prawa, tym samym nie mogłoby pochodzić z obietnicy. A tymczasem przez obietnicę Bóg okazał łaskę Abrahamowi.

Paweł wyjaśnia, że zbawienie, którego wszyscy pragniemy pochodzi z obietnicy danej Abrahamowi a nie z prawa danego Izraelowi. Dla nas cenne jest że Paweł wyjawia po co było prawo skoro nie dawało zbawienia?

(19) Na cóż więc Prawo? Zostało ono dodane ze względu na wykroczenia aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy; przekazane zostało przez aniołów; podane przez pośrednika.

Posłaniec Chrystusa wyjaśnia, że prawo miało ograniczyć wykroczenia, czyli jego celem było zmniejszyć skłonność do grzeszenia, ale co ciekawe miało tą rolę wypełniać do pewnego momentu „aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy”.