Prawda jest taka, że każda księga to inna historia. Stwierdzenie, które odnosi się do jednej księgi i jest prawdziwe nie koniecznie pasuje do innej. Część ksiąg została napisana w celu utrwalenia wydarzeń i nie zawiera żadnych głębszych wartości poza wiedzą historyczną. Pisarze tych ksiąg nie koniecznie pisali pod dyktando Stwórcy. Wystarczy, że Bóg chciał, by zapisali to, co wiedzieli i że ich pobudził do tego. Mogli swobodnie formułować swoje myśli, czego najlepszym dowodem jest różnorodność stylu pisarskiego i różny poziom ksiąg biblijnych. Gdyby były wszystkie pisane pod dyktando jednego autora to spodziewalibyśmy się równie wysokiego poziomu i jednakowego stylu u różnych pisarzy. Wystarczy, więc odrobina zdrowego rozsądku by pozbyć się mitu o bezwzględnym autorstwie wszystkich ksiąg biblijnych. Mam na myśli takie autorstwo, w którym ludzie zapisują to, co Bóg im dyktuje. Taki mit jest miły naszemu sercu i wydaje nam się, że podnosi autorytet Pism Świętych, ale jest nieprawdziwy i nieprawdziwe jest to, co nam się wydaje. W rzeczywistości taki pogląd wystawia te księgi na łatwe ataki szatana i jego ukrytych zwolenników.
Traktowanie wszystkich ksiąg Pisma Świętego na równi i według tego samego schematu jest pewną formą prymitywizmu religijnego. Łatwiej jest zastosować jedną w dodatku mocno uproszczoną miarę do wszystkich ksiąg niż sięgnąć po „specjalistyczny sprzęt” i każdą zbadać dogłębnie.
Kiedy posłaniec pomazańcowy Paweł pisał:
2 Tymoteusza 3:16,17 Wszelkie Pismo od Boga natchnione /jest/ i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.
To oczywiście nie miał on na myśli wszystkich ksiąg świata a jedynie te, które były uważane za natchnione przez Boga. Co znaczy, że Pismo jest natchnione? Słownik języka polskiego (sjp.pl) podaje definicję:
"natchnienie
dopuszczalne w grach ✔
► natchnienie
1. zapał twórczy;
2. wpływ wywierany na kogoś, sugestia
natchnienie
dopuszczalne w grach ✔
► natchnąć
1. poddać jakąś myśl, jakiś pomysł, pobudzić do działania;
2. wzbudzić w kimś jakieś uczucie"
A słownik języka polskiego (sjp.pwn.pl) podaje taka definicję:
"natchnienie
1. «stan duchowego ożywienia twórczego, dążenie do czegoś wielkiego, wzniosłego»
2. «rzecz, osoba, zjawisko itp. będące podnietą do jakiegoś działania»"
Tak, więc natchnąć kogoś to pobudzić do czegoś, lub podsunąć mu myśl, ideę. W naszym przypadku oznacza to, że Paweł nam mówi że Bóg jest sprawcą powstania ksiąg które są pożyteczne… nie oznacza to ze Bóg dyktuje treść tych ksiąg bo to nie mieściłoby się w znaczeniu słowa natchnąć. Jeśli ukochana jest natchnieniem dla poety to nie znaczy, że my dyktuje jakie słowa ma umieścić w swoich wierszach. Tak samo Stwórca pobudza do pisania pewnych ksiąg, ale nie dyktuje słowa po słowie.
W przypadku ksiąg prorockich mamy często, ale nie zawsze do czynienia z dyktowaniem Bożym. Prorocy mogli pisać, że sami nie wiedzą, co piszą, bo byli prorokami zapisującymi informacje zrozumiałe dopiero w późniejszym czasie. Ale w przypadku ksiąg historycznych samo pobudzenie pisarza do spisania ksiąg jest jego natchnieniem.
Kiedy Paweł pisze „Wszelkie pismo natchnione przez Boga jest użyteczne” to szkoda, że nie wylicza tych Pism, które ma na myśli i o których on sam jest przekonany, że powstały z natchnienia Bożego. Mięlibyśmy potwierdzony jego autorytetem kanon chrześcijański. Przeważnie spotkacie się z twierdzeniem, że bogobojni żydzi ustalili kanon Starego Testamentu i że był on znany wszystkim także pierwszym chrześcijanom. Otóż to nieprawda, że był taki jeden ogłoszony spis ksiąg natchnionych.
Po powrocie z niewoli babilońskiej podjęto się na nowo opracować księgi uważana za natchnione a ludzie, którzy to zrobili dopisali kilka własnych ksiąg i ustanowili nawet nowe święta, o których nic wcześniej nie było wiadomo by Stwórca je ustanowił. Ani wierny Dawid, ani mądry Salomon a nawet prorok Samuel nie znali tych świąt, nie obchodzili ich a mimo to uchodzili za sług Boga. Ci, co po powrocie z Babilonu posiadali władzę ( z nadania pogańskiego króla) przekręcali prawo Boże a w późniejszym czasie nawet zabijali proroków. Oni rościli sobie prawo do ustanawiania, co jest dobre a co jest złe, kto może prorokować a którego proroka należy zabić. Ci bogobojni żydzi „służąc” swojemu bogu zabili Syna Bożego tacy byli gorliwi i tak ich droga była zgodna z wola Bożą. I oni mieliby tymi co ustanowili kanon Pism natchnionych?
Po powrocie z niewoli babilońskiej Bóg pobudził swoim Duchem nie tylko osoby mieszkające na terytorium Palestyny (dawnego Izraela), ale a może przede wszystkim osoby będące poza kontrolą powstałej w Jeruzalem organizacji nazywanej „Babilonem Wielkim”, która kneblowała usta prorokom zabijając ich. Ludzie Ci byli poza kontrolą gdyż nie mieszkali w Jeruzalem gdzie zabijano proroków. Bóg około 300 lat przed przyjściem Mesjasza natchnął ludzi do przetłumaczenia Pism Starego Testamentu na język greckiej koine wówczas język międzynarodowy. W ten sposób mogły przetrwać nowe Pisma natchnione Przez Boga, gdyż były poza zasięgiem żydowskiego „Babilonu Wielkiego”. W ten sposób utrwalono także wersję Starego Testamentu z okresy 300 lat przed Chrystusem. Było to ważne gdyż żydzi mieli skłonność przeredagowywać te księgi lub nadawać inny sens słowom w nich zawartym. Było to o tyle łatwe, że coraz mniej osób czytało w języku hebrajskim. Tak zwani „uczeni w piśmie”, zajęli miejsce Mojżesza, co znaczy, że zawłaszczyli sobie też prawo do ustanawiania prawa.
W okresie między powrotem z niewoli babilońskiej a pojawieniem się na ziemi Mesjasza do władzy dochodzi odstępstwo, które za Janem nazywamy „Babilonem Wielkim”. Nie tylko zabijali proroków, ale także wystąpili przeciw ich Pismom. Skoro byli gotowi posunąć się do morderstwa to drobiazgiem dla nich było fałszerstwo ksiąg lub ich zniszczenie. Nic, więc dziwnego, że Bóg wyjął spod ich władzy swoje księgi i umiędzynarodowił je. Pierwsze tłumaczenie na język grecki pojawia się w tym samym czasie, kiedy w Izraelu przestają pojawiać się prorocy. Czy rzeczywiście Bóg przestał ich posyłać? Wątpliwe raczej byli eliminowani a ślad po nich znikał także pisemny. Stwórca pobudził, więc nie tylko do tłumaczenia Starego Testamentu na język międzynarodowy, ale natchnął też pisarzy do pisania w tym języku. Powstał pierwszy kanon Pism Starego Testamentu, który dotrwał do przyjścia Mesjasza i który został uznany przez pierwszych naśladowców Chrystusa.
Pierwszym prawdziwym kanonem Starego Testamentu jest, Septuaginta. Jest to jednocześnie kanon chrześcijański.
Drugim kanonem, jaki powstał była lista ksiąg uznanych przez wrogów Mesjasza, było to prawie 100 lat po zabiciu Syna Bożego. Jest to ta sama lista, którą dziś uznają protestanci i świadkowie Jehowy. Trudno racjonalnie wyjaśnić, dlaczego dołączyli się do osób zwalczających Pomazańca Bożego. Przywódcy żydowscy odrzucili Chrystusa i po zburzeniu Jeruzalem, kiedy słudzy pomazańcowi rośli liczebnie opracowali strategie przeciwdziałania im. Ustanowili wówczas po raz pierwszy oficjalną listę ksiąg, które od tej pory narzucali innym, jako natchnione i zwalczali jednocześnie księgi z kanonu Septuaginty. Wcześniej nie przeszkadzała im Septuaginta ani księgi w niej zawarte. Kiedy jednak pierwsi chrześcijanie zaczęli posługiwać się tymi księgami sekta żydowska wypowiedziała im wojnę.
Kiedy Paweł pisze do Tymoteusza:
2 Tymoteusza 3: 13-17 Tymczasem ludzie źli i zwodziciele będą się dalej posuwać ku temu, co gorsze, błądząc i /innych/ w błąd wprowadzając. Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci zawierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Pomazańca Jeszu. Wszelkie Pismo od Boga natchnione /jest/ i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu.
Jakie Pisma od niemowlęctwa mógł znać Tymoteusz będący synem Greka i Żydówki? Nic nam nie wiadomo by Tymoteusz znał język hebrajski jest też mało prawdopodobne by w piśmie znały go także matka i babka Tymoteusza. Nawet Piotra i Jana uważano za analfabetów mimo że mówić potrafili. Wszystko wskazuje, że Tymoteusz znał Pisma w wersji greckiej znanej, jako Septuaginta a Paweł Pisząc „Wszelkie Pismo” miał na myśli właśnie Pisma zawarte w Septuagincie.
Septuaginta jest pierwszym pełnym i godnym zaufania kanonem Pism Starego Testamentu.
Septuaginta została potwierdzona autorytetem uczniów Chrystusa w tym także Pawła.
___________________________
krzysztof sługa pomazańcowy
Posty
