Po co Jozue dostał nowe imię?

Przeciwnicy imienia, Jeszu czasem zarzucają, że było ono pospolite, czyli popularne, że dużo osób je nosiło i dlatego ich zdaniem w tym imieniu nie ma nic nadzwyczajnego. Niestety takie osoby zapominają, że imię to zostało przygotowane specjalnie dla Chrystusa. Po raz pierwszy dostał je Jozue od Mojżesza. Miało to związek z rolą, do jakiej był powołany syn Nuna, czyli z wprowadzeniem potomków Abrahama, Izaaka i Jakuba do ziemi obiecanej. 

"Oto imiona mężów, których Mojżesz posłał celem rozpoznania kraju. Ozeaszowi, synowi Nuna, dał później Mojżesz imię Jozue." Liczb 13:16, według Biblii tysiąclecia 5 wydanie. 

Sprawdziłem treść manuskryptów udostępnioną w Internecie i oba imiona w tym powyższym przekładzie, podobnie jak i w innych, są zmienione.

Tak wygląda skan z interesującego nas fragmentu.

A tak naprawdę wyglądają te imiona. 

להושע - יהושע

Na skanie są podane wersje interpretacji a nas interesuje prawda dlatego usuwamy kropki, przecinki i kreski i nie akceptujemy tego co nam podsuwają i co widzimy? Oba imiona różnią się tylko jedną literą. Tymczasem nam podsuwa się takie imiona: Oszea i Jozue lub Jehoszua. Jeśli przeprowadzimy transliteracje, czyli przełożymy literka po literce to wychodzi nam zupełnie, co innego. Wszystkie litery są identyczne, za wyjątkiem pierwszych. W starym imieniu jest „L” a w nowym „J”. Tymczasem w imieniu Oszea w ogóle nie ma litery „L”. A jest to jedyne miejsce w Pismach, z którego dowiadujemy się jak miał na imię wcześniej Jeszu syn Nuna.

Zmiana była Leszu (pomocnik) na Jeszu (zbawiciel) z tym, że ta pierwsza forma z ksiąg mojżeszowych bardziej przypominała Lewsz i Jewsz Lub Lawsz i Jawsz. Imię zostało zmienione z „pomocnik” na „zbawiciel” z tym, że odczytywane Jaszu znaczyło JaZbawia (JHWH Zbawia) a Jeszu Zbawiciel (jestemZbawcą). Prawdopodobnie w pierwszej wersji było to Jawszu ale pewności nie mamy równie dobrze mogło być od początku Jeszu. 

Większość osób, które podjęły się zbadania znaczenia imienia Jeszu ogranicza się do wyjaśnienia że znaczy ono „JHWH Zbawia”. W takiej interpretacji początkowe יה (JH) tłumaczy się jako JAH ale czyta JA. Hebrajska litera ה (H) może być zastąpiona samogłoskami: a, e, o. Jeśli więc zastępujemy ją samogłoską „a” to odczytujemy ją jako skrótową wersję imienia Bożego JA (JaH), wówczas odczytujemy JaZbawia. Ponieważ jednak druga litera została zinterpretowana zarówno przez tłumaczy Septuaginty jak też przez pisarzy Nowego Testamentu, jako „e”, więc czytamy Jeszu. W tej drugiej wersji poświadczonej autorytetem apostołów pierwsze litery znaczą „jest” (hebr. jesz) i dlatego wskazują na tego, który nosi to imię, że jest Zbawicielem.

Jeśli Jozue dostał wersję Jaszu a Syn Boży Jeszu to nadal może to być jedno i to samo imię, ponieważ tak interpretują to zarówno tłumacze Septuaginty jak i 200 lat później pisarze Nowego Testamentu. Dla nich to są te same imiona, ponieważ imię Jeszu syna Nuna zapisują w swoich Pismach dokładnie tak samo jak imię Jeszu Syna Bożego. Różnice w pisowni, jakie dziś dostrzegamy w starożytnych manuskryptach mogą być pozorne i wynikać nie z różnicy wymowy a jedynie być spowodowane błędami pisarskimi. Ponieważ nowa wersja, Jeszu pojawia się już w pismach napisanych po niewoli babilońskiej za pomocą nowego alfabety kwadratowego. Wcześniejsze księgi w tym mojżeszowe były zapisane innymi literami możliwe, więc że różnica bierze się z błędnej transliteracji na nowy alfabet. To są jednak szczegóły bez znaczenia, jeśli uznajemy autorytet apostolski, ponieważ ludzie ci przekazali nam tylko jedną wersję tego imienia i jest to Jeszu zapisane głoskami grackimi Jesu gdyż w grece nie było litery odpowiadającej głosce „sz”. W języku polskim też nie ma takiej litery, dlatego piszemy tą głoskę za pomocą dwóch zupełnie innych liter, czyli „s” i „z”, które odczytujemy, jako sz. Ponieważ w języku greckim występuje odmiana przez przypadki, więc w manuskryptach znajdujemy także wersje z dodatkowymi końcówkami: Jesun i Jesus. 

Jeszu syn Nuna dostał imię, jakie miał mieć przyszły Mesjasz, ponieważ był on jego proroczym cieniem, czyli zapowiedzią większego Jeszu. Imię to powstało z myślą o przyszłym Mesjaszu, ale nie od razu ludzie to zrozumieli, dlatego chętnie dawali swoim synom to imię. Prawdopodobnie było to zgodne z wolą Bożą, ponieważ kluczowe postacie będą nosiły to imię. Kolejnym pisarzem biblijnym o tym samym imieniu był Jeszu syn Syracha. Ponieważ miał dokładnie tak samo na imię jak Jeszu Syn Boży, więc jego księgę nazwano od imienia jego Ojca Syracha. Kiedy Izraelici wracali z niewoli babilońskiej to arcykapłan przywracający prawdziwe wielbienie w świątyni Jerozolimskiej miał na imię Jeszu. Z pewnością to także wskazywało na przyszłego arcykapłana i króla Chrystusa naszego Pana. 

Bóg nie zabraniał używania tego imienia Izraelitom, ale warto wiedzieć, że imię to było przygotowane dla jego Syna i Pomazańca. Nic nam nie wiadomo by ktoś przed synem Nuna nosił takie imię. Tylko Jeszu Nazareński w pełni miał prawo do tego imienia i tylko on był wstanie spełnić zawartą w tym imieniu obietnicę zbawienia. Pamiętajmy, że aż dwa razy anioł Gabriel przekazuje informacje, iż to właśnie imię ma nosić Syn Boży (Jana 17:11,12). Najpierw mówi to Marii a później Józefowi. Przy tej okazji wyjaśnia, dlaczego akurat takie imię ma nosić dziecko.

„Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jeszu (Zbawiciel), On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów.” Mateusza 1:21 (Mateusza 1:25; Łukasza 1:31; 2:21)

Gabriel wyjaśnia, że będzie nosił imię Zbawiciel (hebr. Jeszu), ponieważ On zbawi lud…

Kiedy rodzi się dziecko aniołowie informują pasterzy:

„Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel (hebr. Jeszu), którym jest Mesjasz, Pan.” Łukasza 2:11

Aniołowie mówiąc w języku hebrajskim faktycznie nie tylko informują, że urodził się Mesjasz i Zbawiciel, ale też wymieniają jego imię gdyż w języku hebrajskim Zbawiciel to właśnie Jeszu. To imię było mocno z nim zespolone. Prawdą jest, że samo imię bez połączenia go z osobą Pomazańca niewiele znaczy, ale w dniu jego narodzin doszło właśnie do połączenia tego imienia z odpowiednią osobą i od tej pory imię to będzie podstawową nauką głoszoną, jako dobra nowina (Dzieje 8:12). Wiara w to imię będzie równoznaczna z wiarą w osobę Pomazańca. 

"I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego oglądacie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara [wzbudzona] przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie." Dzieje 3:16 bt5 

Jeszu to Syn Boży i Pomazaniec a Syn Boży i Pomazaniec to Jeszu. Dopóki Syn nie otrzyma nowego imienia to będzie nierozerwalnie połączony z tym jedynym prawdziwym, w którym musimy dać się zbawić (Dzieje 4:12).

„Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i dał Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jeszuego zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jeszu Pomazaniec jest PANEM - dla chwały Boga Ojca."  Filipian 2:9-11

__________________

krzysztof pomazańcowy