Imię Boga w Nowym Testamencie

Okazuje się, że wbrew temu, co zgodnym chórem twierdzą różne religie, imię Boga występuje w Nowym Testamencie zapisane greckimi literami. Jest ono leciutko zakryte, gdyż pojawia się w krótkim hebrajskim zdaniu. Mimo, że jest to słowo hebrajskie, zapisane jest oczywiście literami greckimi, dlatego wiemy, jak je wypowiedzieć. Występuje w Nowym Testamencie, a dokładnie w księdze Objawienia, czterokrotnie. Niestety, tłumacze dokonując przekładu starają się, by tego imienia nie ujawnić. Dlatego jedni imię to zamieniają słowem Pan, inni umieszczają w tym miejscu oryginalne hebrajskie słowo, jako niezrozumiały zlepek. Przyjrzyjmy się temu imieniu w kontekście. Zacytuję w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia wydanie piąte, gdzie jest przedstawione jako zlepek, czyli krótkie zdanie, a dokładnie, jako jedno słowo. Słowo to jest powszechnie znane, ale prawie nikt nie wie, że jest w nim ukryte imię Boga.

„Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie - mówiących: «Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc u Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał od niej poniesienia kary za krew swoich sług». I rzekli powtórnie: «Alleluja!» A dym jej wznosi się na wieki wieków. A dwudziestu czterech Starców upadło i czworo Zwierząt, i pokłon oddało Bogu zasiadającemu na tronie, mówiąc: «Amen! Alleluja!» I wyszedł głos od tronu, mówiący: «Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go boicie, mali i wielcy!» I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: «Alleluja, bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący.” Objawienie 19:1-6

Słowo Alleluja to po prostu „allelu Ja”, czyli tłumacząc to na język polski „chwalcie Ja”. Imię JA znaczy tego, który „Jest”. W piątym wersecie jest tłumaczenie w formie „chwalcie Boga naszego”, a więc ta sama myśl tylko bez imienia. Tłumacze katoliccy ukrywają to imię łącząc dwa słowa w jedno, ale nie robią tego z innym słowem hebrajskim „amen”, które występuje razem z „hallelu JA”. W czwartym wersecie czytamy: „Amen! Alleluja!” W starożytnych tekstach hebrajskich byłoby „amenalleluja” i należałoby samemu oddzielić te słowa. Skoro tłumacze oddzielili „amen” to powinni także oddzielić imię Boga JA od słowa: chwalcie.

Dużo gorzej zrobili tłumacze protestanccy w przekładzie znanym jako Biblia Warszawska. Oni zamienili imię JA na słowo Pan. Z tego powodu czytelnicy ich przekładów nie mają nawet najmniejszych szans, by domyślić się, że tam zostało użyte imię Boga. 

Świadkowie Jehowy przetłumaczyli to imię na formę ‘Jah’. Niestety, to także jest fałszerstwo, ponieważ uniemożliwia nam prawidłowe wypowiedzenie tego imienia. Wprawdzie imię to jest zapisywane w języku hebrajskim dwoma literami: jod (י) i het (ה), ale tego het się nie wymawia, jako polskie „h”, ponieważ pisarz księgi Objawienia zastąpił je samogłoska ‘a’. Jest to zgodne z regułami języka hebrajskiego, gdyż litera het mogła być zastąpiona samogłoskami: a, e, o. Izraelici wiedzieli, jaką samogłoskę użyć w danym słowie. Księga Objawienia nam podpowiada, że w tym przypadku jest to ‘a’. Odczytanie niepotrzebnej litery ‘h’ zniekształca to imię. Udowodniłem już na podstawie Pism Świętych, że zmiana jednej głoski powoduje zmianę całego imienia na zupełnie inne, o zupełnie innym znaczeniu. Ten sam błąd robią mesjanistyczni żydzi z imieniem Jeszu, ale o tym napiszę w następnych tematach. 

• Zdanie hebrajskie „הללו יה”.
• Zdanie greckie „αλληλου ια”.
• Zdanie polskie „allelu Ja”.

W Nowym Testamencie mamy więc imię Boga, jednak kontekst jego użycia wskazuje, że jest ono używane w niebie. My jesteśmy zachęceni, by wychwalać tym imieniem Boga, gdy zostanie ukarana sekta sefardyjskich żydów, którą znamy jako Babilon Wielki. Ponieważ Pismo nam przekazuje formułę wychwalającą Boga w języku hebrajskim, więc jest wskazane, by ją stosować. Dzięki temu na całym świecie wszystkie narody, bez względu na języki narodowe, mogą wychwalać Boga jednogłośnie. 

Używając w pieśniach, modlitwach i mowie potocznej całego zdania „Allelu Ja!” niczym nie ryzykujemy, oczywiście, jeśli robimy to w odpowiednim kontekście z powagą i szacunkiem. Jesteśmy też w zgodzie z Pismem Świętym, jeśli na takie zawołanie odpowiemy „Amen!” Do tego bowiem jesteśmy wzywani przez mieszkańców nieba.

„I wyszedł głos od tronu, mówiący: ‘Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go boicie, mali i wielcy!’ I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: ‘Alleluja, bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący’.” Objawienie 19:5,6

Warto wspomnieć, że formuła pochwalna: "allelu Ja" występuje w Starym Testamencie, a samo imię w formie JA jest tam użyte około 50 razy. 

__________________

krzysztof pomazańcowy