Wierny Bogu anioł jest duchem swiętym

„Do którego z posłów (aniołów) kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp.” Hebrajczyków 1:13

Autor listu do Hebrajczyków wyjawia nam, że to Pan nasz Jeszu jest tym, któremu Bóg obiecał władzę nad narodami (Mateusza 22:44; Marka 12:36; Łukasza 20:42). Powyższy werset opisuje przekazanie władzy w celu zaprowadzenia porządku na Ziemi, ale autor skupia się na wyższości Pomazańca Bożego nad duchami pełniącymi zadania posła, czyli anioła*. W dalszym 14 wersecie czytamy, że posłowie są duchami wyznaczonymi do niesienia pomocy powołanym do zbawienia ludziom. 

„Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?” Hebrajczyków 1:14

Widzimy więc wyraźnie wyższość Pomazańca, który ma rządzić nad narodami od posłów (aniołów), którzy mają wspierać ludzi, a więc w pewnym sensie usługiwać. Werset 14 zawiera też informację, że posłowie są duchami (Psalm 104:4). Mówiąc odwrotnie, duchy są aniołami (posłami). Anioł, to nie jest tak, jak obecnie wielu myśli, gatunek istoty duchowej. Anioł to duch POSŁANY z zadaniem (Psalm 34:7; 91:11; Mateusza 18:10; Łukasza 2:9; Dzieje 5:19; 12:7). Słowo to nam wyjawia, czym dany duch się zajmuje, a nie, kim jest w swej strukturze bytu. 

O roli aniołów czytamy:

„’A teraz: gdy ty i Sara modliliście się, ja przypomniałem błagania wasze przed majestatem Pańskim, a także, gdy grzebałeś zmarłych. A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, i grzebać umarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdrowić ciebie i twoją synową Sarę. Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański’. Na to przelękli się obaj, upadli na twarz przed nim i bali się bardzo. I powiedział do nich: ‘Nie bójcie się! Pokój wam! Uwielbiajcie Boga po wszystkie wieki! To, że byłem z wami, nie było moją zasługą, lecz było z woli Bożej. Jego uwielbiajcie przez wszystkie dni i Jemu śpiewajcie hymn!’” Tobiasza 12:12-18

Podobny przypadek:

„I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: ‘Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jeszu: Bogu samemu złóż pokłon!’ Świadectwem bowiem Jeszu jest tchnienie proroctwa’.” Objawienia 19:10

Posłom nie wolno było odbierać czci od ludzi, a ludziom nie wolno było ich czcić (Kolosan 2:18). Oni wykonują polecenia tego, który ich posłał, więc chwała należy się posyłającemu. Autor listu do Hebrajczyków kładzie właśnie nacisk na wyższość Pomazańca nad posłami Bożymi. Robi to odwołując się do księgi Psalmów 110:1 (LXX 109:1). My dziś możemy wskazać na większą liczbę zaszczytów, jakich dostępuje Pan nasz Jeszu dla chwały Boga Ojca. 

"Wtedy Jeszu podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi." Mateusza 28:18 

„Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.” Jana 5:22,23

Dla nas dzisiaj wielkość Chrystusa nie podlega dyskusji, ale pisarzowi listu do Hebrajczyków było dużo trudniej wytłumaczyć Hebrajczykom (Izraelitom), że oprócz Boga istnieje jeszcze inny Pan mający władzę Boga. 

Warto też zauważyć, że „mają posiąść” (Hebrajczyków 1:14), nie stwierdza z pewnością, że osiągną, ale raczej, że mają taki zamiar, plan. Słowo to w dosłownym tłumaczeniu powinno brzmieć „zamierzają”. Wiemy, bowiem, że:

"Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 24:13 

__________________

krzysztof pomazańcowy

* Greckie słowo nie ma dokładnego odpowiednika w języku polskim, znaczy mniej więcej "poseł zwiastujący".