Szymon Mag i jego zatrute ziarno

Przed upadkiem pojawia się pycha, a przed potknięciem - duch wyniosłości.

Prz 16:18 

Szymon był Samarytaninem, który urodził się w miejscowości Gitta. Jego ojcem miał być Antoniusz a matką Rachela. W młodym wieku udał się do Egiptu, gdzie opanował magię i filozofię grecką. Zachowały się różne wersje jego historii, jedna z nich twierdzi, że kiedy wrócił z Egiptu do Samarii – krótko po ścięciu Jana Zanurzyciela – zainteresował się naukami Dozyteusza. Był to gnostyk, głoszący że zbawienie osiąga się dzięki zdobyciu wiedzy tajemnej. Posiadał on 30 uczniów, w tym jedną kobietę imieniem Helena lub Selena (księżyc). Liczba ta miała odpowiadać dniom miesiąca przy czym kobieta nie była dniem pełnym. Z tego powodu liczba uczniów nie mogła się powiększyć, a nowy uczeń mógł dołączyć tylko po śmierci jednego z trzydziestu. 

Szymon usilnie starał się wejść w łaski przywódcy sekty, by dołączyć do grupy, gdy ktoś umrze. Udało mu się to. Wówczas natychmiast zaczął podkopywać autorytet Dozyteusza, który gdy się zorientował w zaistniałej sytuacji, zaatakował Szymona rózgą, ale podobno ta miała przejść przez ciało Szymona jak przez mgłę. To miało sprawić że Dozyteusz uznał wyższość Szymona i oddał swoją grupę pod jego władzę, a nawet sam miał zostać jego uczniem. W krótkim czasie jednak zmarł, a Szymon wówczas miał posiąść Helenę (Selenę). Inna wersja mówi że była ona prostytutką, a Szymon ją wykupił na własność. Obojętnie która wersja byłaby bliższa prawdy Szymon wielbił tą kobietę nie tylko cieleśnie, ale też wymyślił historię według której jest ona istotą boską odradzającą się w kolejnych wcieleniach. W dawniejszych czasach miała nią być także Helena trojańska. 

Szymon zaczyna zdobywać coraz większą sławę i nazywają go Szymon Mag (Simon Magus)

Kiedy w Jeruszalem zaczęto prześladować modlących się do Jeszu, Filip ucieka do Samarii i tutaj zaczyna głosić prawdę. Łukasz w Dziejach Apostolskich relacjonuje nam to wydarzenie i spotkanie z Szymonem.

Szaweł (Paweł) niszczył społeczność powołanych, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety, i wtrącał do więzienia. Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo. Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Pomazańca. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście. 

Pewien człowiek, imieniem Szymon, który dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym. Poważali go wszyscy od najmniejszego do największego: 

– Ten jest wielką MOCĄ Bożą – mówili.

A liczyli się z nim dlatego, że już od dość długiego czasu wprawiał ich w podziw swoimi magicznymi sztukami. Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jeszu Pomazańca, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali zanurzenie. Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął zanurzenie, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków. 

Kiedy Posłańcy w Jeruszalem dowiedzieli się, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie zanurzeni w imię Pana Jeszu. Wtedy więc wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Tchnienie Święte. Kiedy Szymon ujrzał, że Posłańcy przez wkładanie rąk udzielali Tchnienia Świętego, przyniósł im pieniądze. 

– Dajcie i mnie tę władzę – powiedział – aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Tchnienie Święte.

– Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą – odpowiedział mu Piotr – gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar. Bo widzę, że jesteś żółcią gorzką i wiązką nieprawości.

A Szymon odpowiedział: 

– Módlcie się za mną do Pana, aby nie spotkało mnie nic z tego, coście powiedzieli. 

Dzieje 8:3-24

W obecności Posłańców (apostołów) Szymon był spokojny, ale gdy ich zabrakło nikt z nowo nawróconych nie potrafił dać mu odporu. Sztuczki, które dziś byśmy nazwali iluzją kiedyś traktowano jako magię lub działanie boskie. Szymon wykorzystał swoje zanurzenie w imieniu Jeszu do zwodzenia wierzących w Pomazańca Bożego. Nie występował jawnie przeciw Synowi Bożemu, ale wymyślił, że on sam jest także posłańcem Bożym. Wymyślił teorię, która stała się zalążkiem trójcy. Głosił, że Bóg w Starym Testamencie objawił się jako Ojciec, w Palestynie jako Syn, a on jest posłaną z nieba MOCĄ Bożą czyli Tchnieniem (Duchem Świętym). 

Szymon Mag do gnozy pogańskiej dołączył nauki chrześcijańskie i stał się w ten sposób założycielem potężnego ruchu zwodzącego wierzących. Niestety zasiał zatrute ziarno tak skutecznie, że chrześcijaństwo zaprzyjaźnione z władzą cesarską także uległo niektórym kłamstwom. Pojęcie trójca pojawia się jakieś 70 lat później i nie przypadkiem pojawia się w sektach gnostyckich, by do chrześcijaństwa panującego zagościć już w IV wieku, a do niektórych odłamów w wieku III. Podejrzewa się, że kult maryjny także miał swój początek w uwielbieniu dla Heleny (Selen), która została uwięziona przez aniołów w ciele ludzkim, a Szymon miał ją uwolnić by wróciła do nieba. 

Szymon Mag uczył, że Chrystus nie cierpiał na krzyży ponieważ był Duchem, z tego wywodzą się różne odmiany herezji, z których najłagodniejsza głosi że stał się Chrystusem dopiero w momencie zstąpienia na niego Ducha Świętego (zanurzenie w Jordanie). 

Szymon głosił także, że dobre uczynki nie mają znaczenia dla zbawienia, liczy się samo powołanie i wiara. Prawdopodobnie wynikało to, podobnie jak u Lutra, z pragnienia dogadzania swoim cielesnym żądzą. W obu przypadkach życie tych organizatorów nowych religii dalekie było od świętości. 

Protestanci zaczerpnęli z nauk Szymona Maga naukę o trójcy i zbawieniu wbrew uczynkom, a katolicy trójcę i kult maryjny. Oczywiście nie jest to czerpanie otwarte i bezpośrednie, ale gdybyśmy chcieli znaleźć uzasadnienie dla tych nauk, to łatwiej będzie je znaleźć w naukach Szymona zwanego Magiem niż w Nowym Testamencie. Ten prosty fakt ujawnia nam prawdziwe korzenie dzisiejszego chrześcijaństwa. 

Działania Szymona Maga pokazują jak silna może być pycha człowieka, który pragnie więcej niż zasługuje. Mógł współkrólować z Chrystusem w niebie, ale on wolał TU i TERAZ odbierać zaszczyty. Brak pokory i pycha pchnęły go do zwodniczego działania. Szymon Mag jest od dawna martwy i czeka go już tylko sąd ostatni i zapłata za jego działanie. Według tradycji chrześcijańskiej z II wieku wdał się on w pojedynek z Posłańcem Piotrem skutkiem którego zginął gdy skoczywszy z wieży chciał udowodnić, że potrafi latać. Trudno stwierdzić, czy faktycznie tak było. Naprawdę pewni możemy być tylko tego co o Szymonie pisze Łukasz w Dziejach Apostolskich, czyli że człowiek ten uwierzył ale się pogubił. Faktem jest, że gnostycyzm był siłą mająca olbrzymi wpływ na chrześcijaństwo II wieku i nowsze. 

Z całą pewnością możemy stwierdzić, że dzisiejszy protestantyzm i katolicyzm są silnie zakorzenione w naukach Szymona Maga i jego następców. Jeśli ktoś twierdzi ,że nauka o trójcy jest podstawową i najważniejszą, a tak czynią wyznawcy tych religii, to jednocześnie przyznają, że ich główny korzeń wyrasta z nauk Szymona Maga.

___________________

krzysztof pomazańcowy