Elohim w służbie El Eljon, czyli Bogowie w służbie Najwyższego cz. 1

W Internecie można spotkać wykłady ludzi, którzy przedstawiają się jako tłumacze biblijni, a więc znawcy języka hebrajskiego. Ludzie ci rzekomo odkryli coś niezwykłego i na tych wykładach wyjawią coś, co rzekomo ma zmienić spojrzenie na Pismo Święte. Po pierwszych, niby odkryciach dochodzi do wyciągnięcia licznych wniosków, choć wcześniej wykładowca twierdził, że nie będzie niczego interpretował, przedstawi same fakty. Pseudo fakty są jednak wybiórczo przedstawione i prowadzą do szokujących wniosków, że JHWH to mały Bóg, o małej mocy w dodatku krwawy egoista. 

Podstawa jego pseudo rewelacji jest wskazanie na różnice w słowach opisujących Boga. Przyjrzyjmy się jego wywodom. 

אלהים – ELOHIM – Bogowie – 2598 – Rodzaju 1:1

Hebr. zapis - prawdopodobna wymowa - znaczenie - ilość wystąpień w ST -pierwsze pojawienie się.

Ponieważ w dosłownym tłumaczeniu księgi Rodzaju wychodzi, że Bogowie w liczbie mnogiej stworzyli człowieka, więc szczegół ten jest wykorzystywany jako klin w wiarę chrześcijan. 

אל – EL – Bóg – 248 – Rodzaju 14:18 (ku czemuś, do czegoś)

Jak długo obowiązuje prawo Boże?

Niewiele osób chce przyznać, że Chrystus dokonał ogromnej zmiany w sposobie myślenia narodu wybranego. Zmiany te były tak duże, że sam naród zmienił swoją strukturę, ponieważ judaizm okazał się niezdolny do tych przemian, więc tylko ostatek fizycznych potomków Abrahama im się poddał. W miejsce tych, którzy odrzucili Syna Bożego, Bóg powołał ludzi z innych narodów. Z punktu widzenia duchowego, byli poganie okazali się znacznie bardziej wartościowi niż cieleśni potomkowie Abrahama.

Zmiany, jakie wprowadził Mesjasz, nie są obojętne wobec ówczesnego prawa mojżeszowego. To co głosił Syn Boży było przygotowaniem do momentu kiedy prawo zwane mojżeszowym wypełni się i przestanie obowiązywać. 

Kiedy Pomazaniec Boży mówi:

Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie. 

Jana 4:23,34

...to mówi poważnie i nie dotyczy to tylko tego, że świątynia zbudowana ręką człowieka nie jest potrzebna, ale dotyczy to także prawa mojżeszowego, które skupia się głównie na cielesności.

Czy Chrystus pragnął chwały?

Żyjemy w kulturze, która wmawia nam, że pragnienie chwały jest czymś bardzo złym. Dlatego podejrzewam, że na tytułowe pytanie mogłeś odruchowo odpowiedzieć, że Chrystus nie pragnął chwały dla siebie. Sprzyja temu obserwacja ludzi, którzy dążą do chwały, niekoniecznie na nią zasługując. Nawet ludzie podli i nikczemni pragną, by im oddawano, chwalę, a ludzie zajmujący niższą pozycję oczekują szacunku. 

Przykładowo w dniach dzisiejszych nie wolno potępić zboczeń seksualnych ani publikować zdjęć przestępców, bo podobno szkodzi to ich dobremu wizerunkowi, czyli opinii na ich temat. Problem polega na tym, że ci ludzie nie zasługują na dobrą opinię. Przeciwnie zasługują, by ostrzec innych przed tymi przestępcami. W takim świecie często najbardziej chwały pragną ludzie najbardziej na nią niezasługujący. Przykładem może być Hitler, czy Stalin, którym za życia stawiano pomniki. Nic więc dziwnego, że dążenie do chwały ma złe skojarzenia. 

Do tego można też dodać zawiść osób postronnych, którzy, choć tego nie przyznają, też chcieliby cieszyć się jakąś miarą szacunku i dlatego źle czują się w towarzystwie osób taki szacunek posiadających. Wówczas mają dwie możliwości sami się promować lub zwalczać tych, którzy szacunkiem się cieszą. 

Z taką sytuacją spotkał się Posłaniec pomazańcowy Paweł. 

I tak więcej braci, ośmielonych w Panu moimi kajdanami, odważa się bardziej bez lęku głosić słowo Boże. Niektórzy wprawdzie z zawiści i przekory, drudzy zaś z dobrej woli głoszą Pomazańca. Ci ostatni z miłości, świadomi tego, że jestem przeznaczony do obrony Ewangelii. Tamci zaś, powodowani niewłaściwym współzawodnictwem, rozgłaszają Pomazańca nieszczerze, sądząc, że przez to dodadzą ucisku moim kajdanom. Ale cóż to znaczy? Jedynie to, że czy to obłudnie, czy naprawdę, na wszelki sposób rozgłasza się Pomazańca. A z tego ja się cieszę i będę się cieszył. 

Filipian 1:14-18