Czego dowiadujemy się z Pism Świętych na temat duszy i ducha?

Jest wiele sprzecznych nauk w kościołach chrześcijańskich, mimo że Pismo Święte uczy, dość jasno co jest prawdą, a co nią nie jest. Skąd te rozbieżności się biorą? Prawdopodobnie z postawy będącej kontrą do innego wyznania. Luter, chcąc odciąć się od kościoła katolickiego, wybrał kilkadziesiąt punktów, na których zbudował nową religię. Podobnie robiły odłamy protestanckie, które często budowały swoje mniejsze kościoły w kontrze do katolicyzmu i głównego nurtu protestantyzmu. Zamiast „narodzić się od nowa”, reformowały „starą damę”, zmieniając szczegóły. Tak doszło do sprzecznych twierdzeń na temat duszy i ducha. Jednio, twierdzą, że po śmierci ciał nie ma duszy ani ducha osobowego, a inni, że jest i nie można go zniszczyć żadnym sposobem. Ponieważ w Pismach Świętych znajdujemy wersety na potwierdzenie oby, sprzecznych twierdzeń więc każdy kładzie nacisk na wybrane wersety, lekceważąc pozostałe lub sugerując dziwne ich wyjaśnienie. Tymczasem prawda często leży pośrodku i tak prawdą jest, że dusza nie umiera razem z ciałem, ale prawdą też jest, że umrzeć może i jeśli się nie nawróci, to w końcu zostanie zniszczona. Nie może jednak do tego dojść bez wcześniejszego jej osądzenia. 

Zapraszam do zapoznania się z poniższymi wersetami, by samemu to sprawdzić. 

Nauka, że dusza przestaje istnieć i tak samo duch natychmiast po śmierci jest sprzeczna z Pismem Świętym i z wersetami mówiącymi o tym, że:

– duch dziewczynki wrócił i ożyła,

A wszyscy płakali i żałowali jej. Lecz On rzekł: „Nie płaczcie, bo nie umarła, tylko śpi”. I wyśmiewali Go, wiedząc, że umarła. On zaś ująwszy ją za rękę rzekł głośno: „Dziewczynko, wstań!” Duch jej powrócił, i zaraz wstała. Polecił też, aby jej dano jeść.

Łukasza 8:52-55

– dusza wróciła do chłopca,

Później trzykrotnie rozciągnął się nad dzieckiem i znów wzywając Pana rzekł: „O Panie, Boże mój! Błagam cię, niech dusza tego dziecka wróci do niego!” Pan zaś wysłuchał wołania Eliasza, gdyż dusza dziecka powróciła do niego, a ono ożyło.

1 Królewska 17:21,22

– zmarli przebywają w szeolu (hades),

Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.

Koheleta 9:10

– Izajasz mówi o przypadku zbudzenia zmarłych na chwilę,

Podziemny Szeol poruszył się przez ciebie, na zapowiedź twego przybycia; dla ciebie obudził cienie zmarłych, wszystkich wielmożów ziemi; kazał powstać z tronów wszystkim królom narodów. Wszyscy oni zabierają głos, by ci powiedzieć: "Ty również padłeś bezsilny jak i my, stałeś się do nas podobny!”

Izajasza 14:9,10

– Nowy Testament mówi o zbudzeniu dusz zmarłych,

Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli oni do Miasta Świętego i ukazali się wielu.

Mateusza 27:52,53

Nawrócony złoczyńca naprawdę w tym samym dniu był w niebie.

I dodał: „Jeszu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jeszu mu odpowiedział: „Amen, powiadam ci, dziś ze Mną będziesz w raju”.

Łukasza 23:42,43

To są miejsca ze sprawozdania Mateusza, w których pojawia się częsty zwrot „amen mówię ci/wam” – Mat 5:18,26; 6:2,5,16; 8:10; 10:15,23,42; 11:11; 13:17; 16:28; 17:20; 18:3,13,18,19; 19:23,28; 21:21,31; 23:36; 24:2,34 – Nigdy nie pojawia się w nim słowo „dziś”. Sformułowanie to zawsze jest takie samo, dlatego dorzucenie do niego słowa „dziś” jest naciąganiem słów Chrystusa. To słowo „dziś” dotyczy treści oświadczenia, a nie momentu jego złożenia. Nawrócony jeszcze w tym dniu miał być w raju, ale jako dusza śpiąca.

To powiedział, a następnie rzekł do nich: „Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić”. Uczniowie rzekli do Niego: „Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje”. Jeszu jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie.

Jana 11:11-13

Zmartwychwstanie do życia w ciele (duchowym lub cielesnym) będzie w późniejszym czasie.

To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem.

1 Tesaloniczan 4:15-17

Dusza z duchem trafiają do nieba, ale nie dostępują jeszcze zmartwychwstania. Do tego potrzebne jest jakieś ciało.

Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne – powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne – powstaje chwalebne; sieje się słabe – powstaje mocne; zasiewa się ciało zmysłowe – powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie, powstanie też ciało niebieskie.

1 Koryntian 15:42-44

Chrystus, umierając, oddał swojego ducha pod opiekę Boga Ojca.

Wtedy Jeszu zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.

Łukasza 23:46

Odzyskał ducha, ponieważ prawie natychmiast zmartwychwstał w duchu, ale znajdował się w szeolu.

Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie ciałem, ale powołany do życia duchem, w którym poszedł ogłosić nawet duchom zamkniętym w więzieniu.

1 Piotra 3:18,19

Chrystus nie był w niebycie, bo Piotr twierdzi, że zmartwychwstał w duchu i w tym stanie głosił duchom zmarłym.

Oni zdadzą sprawę Temu, który gotów jest sądzić żywych i umarłych. Dlatego nawet umarłym głoszono Ewangelię, aby wprawdzie podlegli sądowi jak ludzie w ciele, żyli jednak w Duchu – po Bożemu.

1 Piotra 4:5,6

Potwierdza to także Paweł:

Dlatego mówi Pismo: Wstąpiwszy do góry, wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary.

Efezjan 4:8

Dalej rozpisuje się o darach ducha, ale cytuje proroctwo o uwolnieniu jeńców szeolu, czyli wyprowadzeniu zmarłych z szeolu do nieba.

Zmartwychwstanie trzeciego dnia było znakiem Jonasza. Od tej pory Syn Boży ukazywał się w ciele, jako dowód na zmartwychwstanie, czyli wyprowadzenie z szeolu. Później wstąpił do nieba a ci, którzy mu uwierzyli, kontynuowali jego działalność.

***
Pan nasz Jeszu rozwiał ewentualne wątpliwości na temat śmiertelności duszy mówiąc:

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w gehennie.

Mateusza 10:28

Świadkowie Jehowy mimo jasno wyrażonej nauki o tym, że dusza nie umiera z ciałem i że można ją zniszczyć jedynie w Gehennie, twierdzą, że duszy tej nie ma, bo po śmierci przestaje istnieć. Zaprzeczają nauce Pana naszego Jeszu i twierdzą, że dusza istnieje tylko w pamięci u Boga, czyli że faktycznie nie istnieje, bo to tylko taka przenośnia. Otóż jest to absolutnie niebiblijne twierdzenie, Nie ma w Pismach Świętych nigdzie ani jednej wzmianki o tym, że dusza po śmierci rozpływa się bez śladu, ani jednej wzmianki nawet najmniejszej, jest to czysty wymysł świadków Jehowy.

Twierdzenie, że dusza istnieje tylko w pamięci u Boga w połączeniu z twierdzeniem, że Bóg ją zniszczy w Gehennie, musi oznaczać, że Bóg dozna amnezji i straci pamięć, przez dokonanie samookaleczenia w gehennie. Jest to nie tylko niebiblijna nauka, ale nawet niespójna logicznie, bo w takim razie czy szatan, który ma być zniszczony w taki sam sposób, także istnieje tylko w pamięci u Boga?

A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki tam, gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok. I będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków

Objawienie 20:10

A gdy otworzył pieczęć piątą, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, jakie mieli. I głosem donośnym tak zawołały: „Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?” I dano każdemu z nich białą szatę i powiedziano im, by jeszcze krótki czas odpoczęli, aż pełną liczbę osiągną także ich współsłudzy oraz bracia, którzy, jak i oni, mają być zabici.

Objawienie 6:9-11

Wizja z księgi Objawienia jest opisana za pomocą symboli, ale sama w sobie jest prawdziwa. Twierdzenie, że dusze zabitych z powodu głoszenia Słowa Bożego są w niebie, jest zgodne z Tym, co Pan nasz Jeszu, obiecał nawróconemu. Słowa „Dziś będziesz ze mną w raju” (Łukasza 23:43), mogły się spełnić, tylko jeśli dotyczyły duszy.

Właśnie dlatego, że dusze (z duchem) zmarłych w Chrystusie idą pod opiekę, to Pan obiecał, że nawrócony złoczyńca będzie jeszcze w tym dniu w raju, nie jako żyjący człowiek, ale jako śpiąca dusza. Śpiąca, ale jednak żywa. To z kolei jest zgodne z obietnicą:

Rzekł do niej Jeszu: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?”

Jana 11:25,26

A sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek.

Mądrości 4:7

Do księgi Mądrości jeszcze wrócimy, a teraz zobaczmy, co napisał Paweł na temat ewentualnej swojej śmierci:

Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele – to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele – to bardziej dla was konieczne .

Filipian 1:21-24

Ani śmierć nawróconego, ani śmierć Pawła nie oznacza aktywnego życia, ale oznacza bycie tam, gdzie Chrystus pod jego opieką, dlatego Szczepan prosi:

Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: „Panie Jeszu, przyjmij ducha mego!”

Dzieje 7:59

Te słowa byłyby bez sensu, gdyby duch i dusza miały po śmierci przestać istnieć. Izraelici wierzyli, że duch po śmierci naprawdę dalej istnieje i trafia do szeolu, gdzie można go zbudzić i dlatego właśnie zabroniono im wywoływać duchy.

Księga MĄDROŚCI

Są księgi, których natchnienie uznają wszystkie stare społeczności chrześcijańskie w Syrii, Azji i Afryce, a odrzucają jedynie te grupy, które pochodzą od Martina Lutra, czyli grupy po protestanckie. Do takich pism należy księga Mądrości, w której znajdujemy potępienie wiary w ulotność ducha po śmierci. Z tego powodu świadkowie Jehowy tym bardziej odrzucają tę księgę, bo skoro nie jest ona zgodna z ich wiarą, to na pewno jest fałszywa. Z podobnych powodów Luter chciał odrzucić list Jakuba i księgę Objawienia.

W księdze Mądrości czytamy o ludziach przewrotnych, którzy planują zło, pocieszając się, że po śmierci nic nie ma, bo duch się rozwiewa i koniec.

Mylnie rozumując, mówili sobie: „Nasze życie jest krótkie i smutne. Nie ma lekarstwa na śmierć człowieczą, nie znamy nikogo, kto by wrócił z Otchłani. Urodziliśmy się niespodzianie i potem będziemy, jakby nas nigdy nie było. Dech w nozdrzach naszych jak dym, myśl jak iskierka z uderzeń serca naszego: gdy ona zgaśnie, ciało obróci się w popiół, a duch się rozpłynie jak niestałe powietrze”.

Mądrości 2:1-3

Dokładnie tak samo mylą się ci, co wierzą, że śmierć jest końcem wszystkiego i nie będzie już kary za zło poczynione za życia. Duch się nie rozpłynie, pozostanie w skupieniu aż do dnia sądu i odebrania kary lub nagrody.

I ujrzałem umarłych – wielkich i małych – stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga – jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.

Objawienie 20:12-15 

Dopiero po tym sądzie dusze zostaną stracone w Gehennie. Tego uczy Pismo Święte i od tego właśnie wybawia nas Syn Boży Jeszu, byśmy bez sądu mogli przejść do życia w ciele jakie dostaniemy.


____________________
krzysztof pomazańcowy