Czy chrześcijan obowiązuje szabat?

Czy Bóg pracuje w szabat?

Kiedy Pana Jeszu atakowano za uzdrawianie w szabat, odpowiedział swoim oskarżycielom w tajemniczy sposób:

Jana 5:17

– Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam.

Chrystus powiedział coś, co mogłoby zszokować zwolenników szabatu, gdyby zrozumieli słowa Pana. Otóż Syn Boga powiedział, że mimo trwającego szabatu Bóg pracuje. Działa dla dobra ludzi i dlatego Jeszu tłumaczy, że on robi to, co Bóg, czyli też w szabat pomaga ludziom.

Pan Jeszu rozwinął swoją wypowiedź:

Jana 5:19,20

– Amen, amen powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili.

Z dalszych słów Zbawiciela wynika, że Bóg dąży do momentu zmartwychwstania, gdy sprawiedliwi odzyskają życie. Pracuje dla dobra ludzi.

Są też inne wypowiedzi biblijne, z których wynika, że Bóg działa mimo szabatu.

Apostolskie 14:16, 17

Nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca.

Żeby zrozumieć, że Bóg pracuje w szabat, trzeba wiedzieć, że cała historia ludzkości rozgrywa się w szabat Boży, czyli w dniu siódmym, kiedy Bóg przestał stwarzać. Czytając opis dni stwarzania, trzeba zaznaczyć, że wszystkie dni miały początek i zakończenie, tylko dzień odpoczynku nie miał zakończenia.

Czy Chrystus jest Bogiem JHWH?

Warto wam przypomnieć, choć wy wszystko wiecie, że Jeszu uratował narów, wyprowadzając go z ziemi egipskiej, ale później niewierzących wygubił.

Judy 1:5

List Judy potwierdza, że JHWH, który wyprowadził Iszrael z Egiptu to Pan nasz Jeszu. Tak przynajmniej wynika z najstarszego manuskryptu listu Judy. Późniejsze manuskrypty w miejscu imienia mają słowo Pan, ale najstarszy napisany między 200 a 400 rokiem ma w tym miejscu imię Pana Jeszu. Mógłby ktoś uznać, że może kopista się pomylił, ale warto pamiętać, że Wulgata, która powstała w latach 382–406 także ma w tym miejscu Imię Pana. Wygląda więc na to, że Hieronim, tłumacząc z greki na łacinę, dysponował wersją listu Judy, która także w tym miejscu podała imię Jeszu.

Kiedy w pismach Nowego Testamentu (nowej umowy) pojawia się słowo Pan, to tylko po kontekście możemy się domyślić czy mowa jest o Bogu Ojcu, czy o Syny Boga Jeszu. Kopiści często się mylili, ale bardziej prawdopodobna jest pomyłka, że zamiast imienia Jeszu ktoś napisał Pan niż odwrotnie. Pan Jeszu zawsze był, jest i będzie Panem, ale nie zawsze tytuł Pan będzie odnosił się do Pomazańca, ponieważ czasem odnosi się do Boga Ojca.