Kiedy Pana Jeszu atakowano za uzdrawianie w szabat, odpowiedział swoim oskarżycielom w tajemniczy sposób:
Jana 5:17
– Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam.
Chrystus powiedział coś, co mogłoby zszokować zwolenników szabatu, gdyby zrozumieli słowa Pana. Otóż Syn Boga powiedział, że mimo trwającego szabatu Bóg pracuje. Działa dla dobra ludzi i dlatego Jeszu tłumaczy, że on robi to, co Bóg, czyli też w szabat pomaga ludziom.
Pan Jeszu rozwinął swoją wypowiedź:
Jana 5:19,20
– Amen, amen powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili.
Z dalszych słów Zbawiciela wynika, że Bóg dąży do momentu zmartwychwstania, gdy sprawiedliwi odzyskają życie. Pracuje dla dobra ludzi.
Są też inne wypowiedzi biblijne, z których wynika, że Bóg działa mimo szabatu.
Apostolskie 14:16, 17
Nie przestawał dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca.
Żeby zrozumieć, że Bóg pracuje w szabat, trzeba wiedzieć, że cała historia ludzkości rozgrywa się w szabat Boży, czyli w dniu siódmym, kiedy Bóg przestał stwarzać. Czytając opis dni stwarzania, trzeba zaznaczyć, że wszystkie dni miały początek i zakończenie, tylko dzień odpoczynku nie miał zakończenia.
Co wiemy o poszczególnych dniach?
Rodzaju 1:
5 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.
8 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień drugi.
13 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień trzeci.
19 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień czwarty.
23 I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty.
31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.
Rodzaju 2:1-3
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.
Nigdzie nie ma informacji o zakończonym dniu siódmym, ponieważ ten dzień trwa. Dlatego Pan, broniąc się przed zarzutami pracy w szabat, powiedział:
Jana 5:17
– Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam.
Pomazaniec powiedział też:
– To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Marka 2:27
Szabat miał być dla dobra Iszraela, miał chronić ich przed przepracowaniem (zwłaszcza niewolników) i skłonić do spraw duchowych, a tymczasem stał się powodem ciągłych prześladowań. Szabat miał służyć człowiekowi, a stał się jego ciemiężycielem. Także dziś wiele osób z dnia odpoczynku zrobiło sobie bożka. Ich ewangelia sprowadza się głównie do mówienia o szabacie.
Nowy Testament (nowa umowa) nie przykłada większego znaczenia do szabatu. W ewangeliach Chrystus i Jego uczniowie byli krytykowani za nieprzestrzeganie dnia wolnego od pracy, a późniejsze pisma także nie przykładają do tego znaczenia. Nigdzie w Nowym Testamencie nie ma informacji, że musimy przestrzegać szabatu, by dostąpić zbawienia. To nie było tematem głoszonej ewangelii.
Kolosan 2:16,17
Niech więc nikt was nie osądza z powodu jedzenia i picia lub w sprawie święta czy nowiu, czy szabatu! Są to cienie tego, co przyszłe, a więc ciała pomazańcowego.
Czego cieniem był szabat?
Dni stwarzania trwały po 7000 lat każdy, było ich siedem. Żyjemy w ostatnim dniu, który dla Boga jest szabatem, czyli dniem odpoczynku. Ten dzień także dzieli się na 7 kolejnych, każdy po 1000 lat. Teraz jest końcówka szóstego dnia (tysiącletniego). Jak policzymy czas, od stworzenia Adama do dziś, to wyjdzie nam około 6000 lat. Wielki dzień Boga nazywany też armagedonem zakończy szósty dzień i rozpocznie siódmy, czyli szabat, a władcą tego kolejnego dnia będzie Chrystus nasz Pan, dlatego jest nazwany Panem szabatu.
Tygodniowy szabat był proroczą zapowiedzią tego dnia, w którym Jeszu zaprowadzi swoje rządy, zamykając szatana w czeluści i usuwając obecną władzę ludzką. To będzie dzień odpoczynku dla ludzkości, nie będzie wojen, chorób, przestępczości.
Izajasz 65:22
Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał, nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z plonów, lecz jaki jest wiek drzewa, taki będzie wiek mojego ludu, i co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani.
Proroczą zapowiedzią tego królowania było więcej praw nazywanych szabatem. Na przykład rok szabatowy lub rok jubileuszowy. Siódmy dzień tygodnia był dniem odpoczynku, ale tak samo siódmy rok był dniem odpoczynku (szabatem).
Kapłańska 25:1-6
Potem Pan powiedział do Mojżesza na górze Synaj: Mów do Iszraela i powiedz im: Kiedy wejdziecie do ziemi, którą daję wam, wtedy ziemia będzie także obchodzić szabat dla Pana. Sześć lat będziesz obsiewał swoje pole, sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę i będziesz zbierał jej plony, ale w siódmym roku będzie uroczysty szabat dla ziemi, szabat dla Pana. Nie będziesz wtedy obsiewał pola ani obcinał winnicy, nie będziesz żął tego, co samo wyrośnie na polu, ani nie będziesz zbierał winogron nieobciętych. To będzie rok szabatowy dla ziemi.
7 dzień jest szabatem
7 rok jest szabatem
Po siedmiu okresach siedmioletnich (7x7=49) następowało zakończenie małego eonu.
Kapłańska 25:8-10
Policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi. Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz - każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu.
49 rok jest proroczym cieniem 1000-letnich rządów Pana Jeszu. Po tym okresie następuje rok jubileuszowy, czyli wszystko zaczyna się od nowa. Zwolennicy dnia szabatu nie rozumieją Pisma świętego, trzymają się tylko małego fragmentu Pisma i usiłują innych przekonać do tego jednego dnia, a ja się pytam co z przestrzeganiem roku szabatowego, w którym nie powinni pracować? A co z rokiem jubileuszowym?
Wśród pierwszych sług pomazańcowych byli Iszraelici i oni nie tylko mieli w Jeruszalem prawo miejskie zakazujące pracy w szabat, ale też byli do takiego sposobu życia przyzwyczajeni. Nie sprawiało im problemu przestrzeganie szabatu i nawet władze im sprzyjały. Nic więc dziwnego, że nadal go przestrzegali. Tak samo, jak dziś w krajach muzułmańskich nawet chrześcijanie nie pracują w piątek, nie dlatego, że czczą piątek, ale dlatego, że ostentacyjne wykonywanie w pracy w tym dniu sprowadziłoby na nich prześladowanie fanatyków religijnych. Z podobnego powodu Zbawiciel powiedział:
Mateusza 24:20
A módlcie się, żeby ucieczka wasza nie wypadła w zimie albo w szabat.
Ciężary nie do uniesienia.
Wiara w Pana Jeszu rozprzestrzeniała się po całym świecie i pierwsi wierzący to byli często niewolnicy, którzy nie mogli odmówić wykonywania pracy. Chyba nie każdy sobie zdaje sprawę, że statut społeczny niewolnika bywał określany jako narzędzie mówiące. Niewolnik był przedmiotem, który nie miał prawa sprzeciwić się swojemu właścicielowi.
Chrystus kładący duży nacisk na miłość i niosący ulgę pokrzywdzonym nie mógł wystawić wierzących w niego niewolników na takie okrucieństwo. Dlatego Pan wykupił swoich wierzących spod wcześniej obowiązującego prawa, także od szabatu. Jako Pan szabatu miał takie prawo, bo to on ustanawia prawo.
Mateusza 23:4
Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Czym różniłby się Zbawiciel od uczonych w piśmie i faryzeuszy, gdyby od wierzących w niego niewolników wymagał jawnego wypowiedzenia posłuszeństwa swoim właścicielom? Nałożyłby na nich jeszcze większe ciężary niż ci, których potępiał. Naprawdę zwolennicy szabatu głoszą innego Chrystusa.
PALEC BOŻY
Zwolennicy szabatu wymyślili, że prawo mojżeszowe nie obowiązuje, ale dekalog nadal obowiązuje, ponieważ zawiera prawo moralne i został napisany palcem Boga. Sugerują, że resztę przykazań wymyślił Mojżesz, co oczywiście nie jest zgodne z tym, co czytamy w Pismach Świętych.
Warto jednak wiedzieć, że zanim Bóg dał dekalog, to najpierw coś powiedział, można te słowa traktować jako wstęp lub komentarz do dekalogu. Ze słów tych wynika, że szabat był tylko dla Iszraela.
Wyjścia 31:13,16-18
Ty też powiedz synom Izraelskim, mówiąc: Powiedz Iszraelowi: Przestrzegajcie pilnie moich szabatów, gdyż to jest znak między Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że Ja jestem JHWH, który was uświęca […] I synowie Iszraela mają zachowywać szabat, by przestrzegać szabatu za swych pokoleń. Jest to przymierze po czas niezmierzony. Między mną a synami Iszraela jest to znak po czas niezmierzony, gdyż w sześciu dniach JHWH uczynił niebiosa i ziemię, a w dniu siódmym odpoczął i zażywa wytchnienia'". Gdy skończył rozmawiać z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne, napisane palcem Bożym.
Prawa zapisane na kamiennych tablicach palcem Boga uważają za wyjątkowe, kładą nacisk na palec Boży. Rozumują, że Bóg ma palce, więc może też paznokcie?
A czym jest palec Boga?
Łukasza 11:20
A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe tchnienia, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.
Ewangelista Mateusz wyjaśnia, że palec Boży to Tchnienie Święte, czyli Duch Święty.
Mateusza 12:28
Jeśli przez Tchnienie Boże wyrzucam demony, to istotnie przyszło do was królestwo Boże.
A tak dokładnie to prawo Iszrael otrzymał od aniołów:
Galatów 3:19
Czym więc (jest) prawo? Z powodu zboczenia zostało dodane aż do przyjścia Potomka [nasienia], któremu (udzielono) obietnicy; wydane przez Posłów [aniołów] w ręce mediatora.
PRAWO nie obowiązuje wierzących w Pana Jeszu.
Galatów 2:19-21
Bom ja przez prawo prawu umarł, abym żył Bogu. Z Pomazańcem jestem ukrzyżowany, a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Pomazaniec; a to że teraz w ciele żyję, w wierze żyję, w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie. Nie odrzucam tej łaski Bożej; bo jeśli przez prawo jest sprawiedliwość, wówczas Chrystus próżno umarł.
Rzymian 8:1-2
Teraz jednak dla tych, którzy są w Pomazańcu Jeszu, nie ma już potępienia. Albowiem prawo Tchnienia (prowadzące do) życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło mnie od prawa uchybienia [błędu, grzechu] (prowadzącego do) śmierci.
Paweł nawet twierdzi, że ludzie z narodów, nie znający prawa, a więc tez dekalogu mogą dostąpić zbawienia, jeśli będą postępowali według prawa wypisanego na sercu.
Rzymian 2:13-16
Ponieważ nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale czyniący prawo będą sprawiedliwymi. Kiedy bowiem narody nie mając prawa z natury, prawo czynią, to nie mając prawa, sami sobie są prawem. Pokazują uczynki - prawa zapisanego w sercach ich - składające świadectwo z ich sumieniem, a po czasie wzajemne rozliczenie, oskarżające lub też broniące, w dniu, gdy osądzi Bóg (to, co) skryte (u) ludzi, według tej [mojej] dobrej nowiny, przez Pomazańca Jeszu.
Chrystus umarł po to, by nas wykupić z niewoli grzechu, żeby tego dokonać, musiał także wykupić nas od prawa. Paweł wyjaśnił to na przykładzie małżeństwa, które ulega rozwiązaniu z chwilą śmierci jednego z małżonków. Wyjaśnia nam, że umarliśmy dla prawa z chwilą śmierci Chrystusa. Idąc tym tokiem rozumowania, Paweł sugeruje, że osoba chcąca podlegać dekalogowi i jednocześnie chcąca podlegać prawu pomazańcowemu, jest jak kobieta, która chce współżyć z dwoma mężczyznami.
Rzymian 7:1-6
Czyż nie wiecie, bracia – do rozumiejących prawo mówię - że to prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje? Na przykład zamężna kobieta, ze swoim mężem związana jest przez prawo, ale jeśli mąż jej umrze, staje się wolna od prawa jej męża. Gdy jej mąż żyje, a ona odda się innemu mężczyźnie, nazwana zostanie cudzołożnicą, ale jeśli jej mąż umrze, wolna jest od tego prawa i nie będzie cudzołożnicą, oddając się innemu mężowi. Tak i wy, bracia moi, umarliście dla prawa przez ciało Pomazańca, by odrodzić się dla innego, Tego, który został z martwych obudzony i byśmy zaczęli owocować dla Boga.
SKĄD WIEMY co nam wolno?
Hebrajczyków 8:10
Takie jest przymierze, które zawrę z domem Iszraela w owych dniach, mówi Pan. Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem.
Serce nam podpowiada co robić, by przejawiać miłość i jak ją okazać innym. Na tym polega przestrzeganie prawa miłości. A całe Pismo pomaga nam korygować serce. Sumienie nas oskarża lub usprawiedliwia.
2 Tymoteusza 3:16,17
Całe Pismo natchnione przez Boga, (jest) też pomocne do nauki, do przekonywania, do poprawy, do wychowywania w szlachetności [sprawiedliwości], dla przystosowania, aby Boży człowiek do każdego dzieła dobrego (był) przygotowany.
DZIŚ
Rzymian 14:5
Jeden czyni różnicę między poszczególnymi dniami, drugi zaś uważa wszystkie za równe: niech się każdy trzyma swego przekonania!
Nie ma nic złego, jeśli zechcesz odpocząć w dniu siódmym, ale nie jest to warunek zbawienia.
Krzysztof Król
Krzysztof Król
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz